Willem Lenssinck (1947), keramist, beeldhouwer en ontwerper.
Als zoon van een Nederlandse vader en een Duitse moeder groeide Willem Lenssinck op in Utrecht, waar hij studeerde aan de Hogeschool voor de Kunsten (HKU). Na zijn afstuderen in 1969 werd hij op aanbeveling van zijn docenten aangenomen bij Royal Delft, waar hij direct aan de slag ging als ontwerper van industrieel keramiek. Sinds 1972 werkt Lenssinck in opdracht aan talrijke kunstwerken in keramiek en brons. Sinds 1985 woont en werkt de kunstenaar in Langbroek. In 2001 trad hij in het huwelijk met Catherine Laimböck-Vermeulen, dochter van de schilder Piet Vermeulen. Lenssinck is vader van Jero Lenssinck en stiefvader van Lia Laimböck – beiden eveneens actief als kunstenaar.
Tegenwoordig richt Lenssinck zich op sculpturen in brons, alpaca (Duits zilver), roestvrij staal en aluminium. Daarnaast ontwerpt hij meubels en verlichtingsobjecten. Zijn beelden kenmerken zich door een futuristische uitstraling, een complex samenspel van scherpe lijnen en vormen. De oppervlakken zijn glad en hoogglans gepolijst. Een deel van zijn werk wordt op traditionele wijze gegoten, maar hij maakt ook gebruik van moderne computergestuurde technieken om sculpturen te vervaardigen uit massief aluminium of synthetisch materiaal.
Terugkerende thema’s in zijn werk zijn ‘paard en machine’ – als symbool en cultuurdrager van de technologische vooruitgang van de twintigste eeuw. Zijn oeuvre vormt een symbiose van beeldhouwkunst en design. Veel van zijn projecten vinden hun oorsprong in abstractie en vervorming: organische vormen die overgaan in mechanische structuren.
Sinds 2005 maakt Lenssinck gebruik van nieuwe 3D-ontwerpprocessen, waarmee hij technische beperkingen van traditionele gipsmodellen, zoals schaalvergroting of -verkleining, weet te overwinnen.
Werk van Willem Lenssinck bevindt zich onder andere in de collecties van het British Museum (Londen), Museum Beelden aan Zee (Scheveningen), Museum De Buitenplaats (Eelde), de IHK-collectie in Hannover, de privécollectie van Silvio Berlusconi, en in talrijke particuliere collecties wereldwijd.
In 1991 ontving hij voor zijn artistieke werk de Pieter d’Hont-prijs. Zijn beelden zijn regelmatig te zien op kunstbeurzen als de PAN in Amsterdam en TEFAF in Maastricht. In 2007 verscheen, ter gelegenheid van zijn zestigste verjaardag, de monografie Willem Lenssinck. Het Louwman Museum in Den Haag wijdde in 2015 de tentoonstelling Horse Power aan zijn werk. In 2018 verscheen zijn nieuwe boek over het gebruik van 3D-technologie in zijn kunstenaarspraktijk. In 2024 werden hij een zijn vrouw Catherine onderscheiden. Zij werd ridder en willem zelfs officier in de orde van Oranje Naussau vanwege hun verdiensten voor de Nederlandse beeldhouwkunst.
Laat me weten als je dit wil inkorten, omzetten in een bio voor een catalogus of website, of aanpassen voor een specifiek publiek!